OKUMA
Moim zdaniem - jedne z lepszych maszyn. Programowane generalnie w ISO, aczkolwiek różnice w funkcjach przygotowawczych są dosyć znaczne.
Zacznijmy od programowania z tzw pulpitu.
Producent maszyny wyposażył jest w dialogowy system o nazwie IGF.
Wchodząc w niego na samym wstępie definiujemy przygotówkę, materiał obrabiany, współrzędne odjazdu do wymiany narzedzi oraz sposoby dojazdu narzędzi.
W kolejnym kroku definiujemy układ współrzędnych.
Po przejściu do następnego etapu mamy do wyboru kilka standartowych operacji:
- planowanie
- wykonywanie kanałka
- frezowanie konturu
- wiercenie
- kieszeniowanie
- wykonywanie czopów
Wybierając jeden z nich przechodzimy do kolejnego podmenu. W nim definiujemy kolejno: obróbkę ( zgrubna, zgrubno-wykańczająca, wykańczająca), ilość ostrzy narzędzia, średnicę narzędzia, głębokość absolutną, głębokość przyrostową, naddatek, kierunek obróbki oraz prędkość skrawania i posuw na obrót (opcjonalnie w kolejnej zakładce - technologia wykonania).
Po wypełnieniu tego menu przechodzimy do okna grafiki. Wymiary tej pobrane są z wcześniej zdefiniowanej przygotówki.
W oknie grafiki tworzymy kontur, sieć konturów, punkty lub zamknięte obszary. Jeśli mamy do dyspozycji program wspomagający typu autocad - mamy problem z przeliczaniem punktów, przecięć itp - z głowy. Jeśli nie dysponujemy takowym - producent OKUMY wyszedł nam na przeciw. Za pomocą kilkunastu funkcji geometrycznych możemy rozrysować każdy kształ.
Kolejnym krokiem jest ustawienie kolejności obróbki - uporządkowanie procesu technologicznego oraz dobór parametrów skrawania ( wcześniej było to możliwe przy definiowaniu narzędzi dla poszczególnych operacji).
Po wyjściu z tej karty - konwertujemy to cośmy stworzyli do formatu IDM.
Następnie przechodzimy do testu programu.
Tutaj ponownie definiujemy przygotówkę, wybieramy jej kształt, określamy wymiary przestrzenne.
Oczom naszym ukazuje się ... nie - nie las
... kolorowa, aczkolwiek dość uboga grafika.
Po przetestowaniu naszych wypocin - konwertujemy nasz IDM do kodu ISO.
